Wij zijn in noord Goa aangekomen. Daar blijven wij twee dagen om daarna Anou en Mila in het zuiden van Goa te ontmoeten. Het eerste wat ons opvalt is ook de hordes Indiase toeristen. Indiase mannen staan met grote ogen en op anderhalve meter afstand te gluren naar de westerse vrouwen in bikini. Wij huren een motor en proberen verlaten stranden te vinden.
We zien een indrukwekkend tafereel van een groep vissers die met de hand een net van ongeveer honderd meter uit het water trekken.
We bezoeken nog een markt en houden noord Goa voor gezien. Seen it, done that....
Anou is blij ons te zien. Ze had Mila gezegd ons niet te missen. Ze was echter wel heel erg uitgelaten toen we haar weer ontmoetten in Palolem. Ze wilde perse met ons in een hut op het strand slapen. 
Palolem was wel toeristisch maar een stuk rustiger dan het noorden van Goa. We hebben hier drie dagen heerlijk met Anou doorgebracht. Luieren, zwemmen, bodyboarden en zeekano varen. Anou en Aly waren niet uit het water te krijgen. Het was heel fijn om zo afscheid te nemen van Noupie.
Jaipur staat bekend als de culturele stad van India. Het heeft mooie paleizen en drukke straten met alleen maar winkeltjes. Omdat het zo druk is en iedereen je lastig valt besluiten wij dat het handiger (en rustiger) is een riksja voor de hele dag te huren. Wij komen een riksja bestuurder tegen die hiertoe bereid is voor de prijs van 300 rp (6 euro). Hij drukt ons op het hart dat wij hem moeten nemen omdat de anderen je tegen wil en dank naar shops proberen te loodsen. Hij verteld ons dat hij niet zo is en kan ons ook heel veel van de omgeving en geschiedenis vertellen. Hij blijkt dus een soort gids te zijn. Handig. 
Na het stadspaleis en het waterpaleis te hebben gezien brengt hij ons uiteindelijk toch bij een stoffen/tapijten winkel. Wij zeggen dat wij hier niet echt zin in hebben maar hij is erg vriendelijk geweest en haalt ons over. Na een half uur in de winkel te hebben gezeten (en na de standaard praatjes voor de zoveelste keer aan te horen) komen we naar buiten en vragen onze gids ons naar het fort te brengen. Hij weet het echter zo te spelen dat we onderweg bij een juwelier stoppen waar we even naar de prachtige ringen moeten kijken. Bij het fort vertellen we hem dat wij er genoeg van hebben en nemen afscheid van onze gids.
Twee dagen waren voor ons ruim voldoende om een beeld te krijgen van Jaipur en we verheugen ons Anou weer te zien in Goa.
Alles draait hier om het geloof en de bedevaarts-toeristen. In Sweetstreet zie je zoet offervoedsel gemaakt en verkocht worden. In de straten wordt pigment verkocht om tekens op het voorhoofd te maken. In heel Pushkar mag geen alcohol worden geschonken en mag er geen vlees worden geserveerd.
Uit omliggende streken kwamen kuddes kamelen naar Pushkar voor het Kamelen Festival dat een paar dagen later zou beginnen. 
Het is een heerlijke plaats waar we graag iets langer hadden willen blijven.
In Jaisalmer aangekomen worden we zowat uit de bus getrokken door verschillende mannen die ons in hun hotel willen hebben. Kwam erg aggressief over, we konden geen stap meer zetten omdat ze ons omcircelden. Wij hadden zelf al een hotel in gedachten maar konden ook de riksja chauffeurs niet vertrouwen (zij krijgen namelijk alleen bij bepaalde hotels provisie). Iedereen zat aan ons te trekken en vertelde ons dat we de anderen niet moesten vertrouwen. Heel naar. Uiteindelijk hebben we het hotel waar we naar toe wilden gevonden. Uiteraard weer onderhandelen over de prijs van de kamer. En een half uur op bed gelegen om bij te komen.
Hierna zijn we naar een nomadendorp gegaan. Iedereen moest met ons op de foto... en vooral niet lachen! 
Jaisalmer ligt in het uiterste westen van India vlakbij de Pakistaanse grens. Het heeft een mooi goudkleurig fort waar ongeveer 4000 mensen wonen. 
In dit fort werden steeds meer hotels gevestigd door het toenemende toerisme. Het riool was echter niet opgewassen tegen de sanitaire behoeften van de toeristen en het fort verzakte op verschillende plekken. De Lonely Planet gids heeft daarom opgeroepen tot het boycotten van de hotels in het fort. Hierdoor zijn veel hotels failliet gegaan en werden mensen ontslagen. Misschien probeerden de mensen ons daarom naar hun hotel te trekken. 
Het eten is voor ons niet echt te begrijpen. Overal zit masala in, een mengeling van zeer scherpe en pittige kruiden. Bij het ontbijt krijg je dit al op een gebakken eitje, in de fruitsalade, in de thee, in het brood.... Als je vraagt om deze heerlijke kruiden weg te laten wordt je heel erg vreemd aangekeken. Zonder Massala, dat smaakt toch nergens naar?
We nemen ons voor zoveel mogelijk de drukte te ontwijken en vaker een riksja (ook wel tjoek-tjoek) te pakken. 
Aly krijgt al snel genoeg van al het onderhandelen. Niets kun je voor een normale prijs kopen zonder zeker 10 minuten over de prijs te steggelen. De mensen zijn heel nieuwsgierig en open. We worden continue gevraagd waar we vandaan komen en wat we voor werk doen. Als we dit hun vragen vinden ze dit ook heel gewoon en krijgen we hele verhalen. Ook wordt vaak gevraagd of ze een foto van ons mogen maken(?).
